కారుణ్యం ఒక కవిత.

కారుణ్యం ఒక కవిత.

కాగితాల కట్ట ముందేసుకుని కలం పట్టుక్కూర్చుంటే

కవిత్వం వచ్చి రాలి పడదు.

కలం లోంచి కవిత్వం ఉబికి రాదు.

మస్తిష్కాన్ని మథిస్తే మాటలు పుంఖాను పుఖంగా పుట్టించ వచ్చు.

వాటితో మాటల గారడీలూ చేయవచ్చు.

అయితే కవిత్వం మాత్రం వ్రాయ లేవు.

నిజమైన కవిత్వం కావాలంటే-

వేదనాగ్రస్తమైన లోకాన్ని పరికించి చూడు.

నీ చూపుల్లోంచి ధర్మాగ్రహం  నీ మనస్సును చేరి దాన్ని దహించి వేస్తే

కరిగిన నీ హృదయం కార్చే కన్నీటి ధారల్లో

తడిసిన పదాలు పాటల పల్లవులవుతాయి

పద్యాల పాదాలవుతాయి.

కరుణ రసప్లావితమైన కవిత-అప్రయత్నంగానే-

నీ పెదాలు దాటి దూకుతుంది.

పదిమందినీ చేరుతుంది.

పది కాలాల పాటు బ్రతుకుతుంది.